بعد از گرفتن دیپلم ریاضی از دبیرستان بهرام ازبخاطر گذشته دردبار و تاثیر حادثه پر درد و رنج که در سه سالگی برای وی اتفاق افتاد(پدرش به علت مبارزه و مقاومت در برابر یورش سربازان سرخ روسیه که تامین غذای خود یعنی دهقانان گرگان می خواستند کشته می شود ) و شرایط محیط و میزان علاقه ای که از حس وطن دوستی و ایجاد ارتش قوی در برابر نیروهای بیگانه در وی ایجاد می شود وارد دانشکده افسری می گردد .
در سال ۴۱ با درجه لیسانس علو فارغ التحیل می شود . از سال ۴۸ که شالبند سرخ خود را می گیرد در سمت افسر نیروهای ویژه هوابرد علفا مبارزات سیاسی و نظامی خود را با حکومت دست نشانده امرپالیسم جهان خوار عامل اختناق شروع می نماید تا سال ۶۲ افسر تیپ نیروهای هوابرد تا درجه سروانی و متخصص و استاد جنگ های چریکی می گردد. رابطه ای که ستوان، سروان ، سرگرد ابراهیم میرزائی با زیر دستان خود داشت نمونه کاملی از شرف انسانی به دور از حاکمیت ژنرال های ارتش با زیر دستان و نمونه ای از ارتش ملی خلقی که در یک فرهنگ نظامی در تز انقلاب فرهنگی پرفسور میرزائی متبلور گردیده بود ، می باشد. چون خود از میان زور و زجر رنج ملت و برخواسته از توده زحمت کش جامعه و همواره در زیر فشار ها و حاکمیت ها از بالا به پائین برخاسته و همواره برای از بین بردن حکومت ژنرال های ارتشی در تلاش و مبارزه تا سر مرز جان فشانی و به زندان رفتن به شواهد نظامیان که هم اکنون نیز با تمام ایمان شان اظهار می دارند.
میرزائی در ارتش و اوج اختناق با تمام مستشاران مبارزه می کرد اتمام افراد تیپ نیروهای ویژه هوابرد که وجدان آگاه دارند شاهد این ادعا هستند.
پرفسور ابراهیم میرزائی معتقد به یک فرهنگ بود و در این رابطه مقامی را جز مقام انسان بر خود نمی شناخت.
گواه بر این سخن چهره عصیانگر سروان ابراهیم میرزائی و دستهای پر قدرت او برابر شاه مخلوع که چون طفلی در برابر میرزائی ایستاده می باشد . تفقد ظاهری شاه مخلوع به ئی به خاطر ایجاد رابطه دوستانه بلکه نشانه ای از ترس در چهره جاذبه کاذب نسبت به هواداران ایشان و دیگر ملت ایران بود.
در جائی دیگر پرفسور میرزائی با دوستان نظامی خود می گوید: من زمانیکه مجبور به ترک ارتش گردیدم و با تمام قدرتی که شما از من سراغ داشته که تسلیم ناپذیر باقی ماندم حتما به خاطر دارید که حتی حاضر به خداحافظی در میدان چتربازان نشدم چون می دانستم بالاخره خواهم برگشت من میخواستم از درون ارتش انقلاب ملت داشته باشیم ولی به علت جو حاکم و محاصره سانسورگران اطالعاتی و حصارهای ضد اطلاعاتی و جدائی افسران و درجه داران و به اسارت رفتن سربازان و یا بهتر بگویم ارتش گمگشتگان که با ایجاد ترس و وحشت و تهدید که امان را از ما بریده و بالاخرهبا تصمیم قاطعانه از تو جدا شده و جهت انقلاب ، خود را از دل ملت راه باز گشودم. تو دوست همرزمم می دانی که در نهادم انحراف نبوده و نیست چون ترسی نداشته و ترس را محکوم می دانستم ولی شرط آن یعنی تحمل و زجر و تنهایی و با قبول همه مسئولیت ها و بالاخره و مبارزه بر خواسته و شما هم رزمانم می دانید که من از درون شما برخواسته و بر نیاز همای شما آگاهم . شما بهتر از هر کس می دانید که مردان عمل به خود فکر نمی کنند. مردان عمل به فکر خلقها بوده و هیچ گاه آنان را تنها نمی گذارند و بارها به خطاب به ملت گفته بود ما دیگر نباید در برابر حاکمیت امپریالیسم خون خوار زانو بزنیم و پا اندوه به دل بگیریم . ما باید این کشتی طوفان زده ایران را به سر مقصد انقلاب فرهنگی و پیروزی و آزادی برسانیم . در سال ۵۴ از کمبات فرانسه با ارائه کردن تز تن و روان خود نشان از اژیون دونو را دریافت می نماید و بالاخره در سال ۵۵ با طی خدمت علمی در دانشکده افسری با درجه سرگردی از ارتش اخراج می شود . رژیم دست نشانده امپریالیسم چنین تصور می کند که با برکناری سرگرد میرزائی می تواند یکی از عوامل محرک در ارتش را نابود سازد ولی دریغ از این که موجی را که میرزائی در بین همکاران و زیر دستان خود در ارتش تولید کرده و راهی را که برای انقلاب فرهنگی بر آنها شناسانده پلی است بین ارتش و ملت و این موج در جویباری تولید شده بود که لحظه قطرات آب توان آن را می افزود و هر چه سد بزرگ تری بر سر راهش می انداختند خواه و نا خواه شکسته شده و جویبار راهش را پیدا می کرد و با تمام فشارهایی که رژیم حاکم بر وی وارد آورده و او را خانه نشین می سازد ولی نمی تواند اندکی از حرکت بزرگ جوئی را که سرچشمه اش ابراهیم می باشد کند سازد این است که در سال ۵۶ پس از اخراج از ایران درجه پرفسورای فیزیولوژیکی انرژی انسان با تیتر بنیانی دانشکده تن و روان را پس از چندین کنفرانس و جلسات بحث و مذاکره از دانشگاه میرلند آمریکا دریافت می دارد .