تن آدمی شریفست به جان آدمیت ********** نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
اگر آدمی به چشمست و دهان و گوش و بینی ********** چه میان نقش دیوار و میان آدمیت
خور و خواب و خشم و شهوت و شغبست و جهل و ظلمت ********** حیوان خبر ندارد ز جهان آدمیت
به حقیقت آدمی باش وگرنه مرغ باشد ********** که همین سخن بگوید به زبان آدمیت
مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی ********** که فرشته ره ندارد به مکان آدمیت
اگر این درنده خویی ز طبیعتت بمیرد ********** همه عمر زنده باشی به روان آدمیت
رسد آدمی به جایی که بجز خدا نبیند ********** بنگر که تا چه حدست مکان آدمیت
طیران مرغ دیدی تو ز پای بند شهوت ********** به در آی تا ببینی طیران آدمیت
نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم ********** هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیت